Osećanja (Xatzigiannis)
Τα ρούχα μου μαζεύω μια στιγμή το σώμα μου αμέσως και φεύγω Μα έτσι όπως ζήσαμε μαζί δε θυμάμαι τι είχα εγώ και τι εσύ Τα αισθήματα να κόψουμε στα δυο τα όνειρα κι όλα τα "σ’ αγαπώ" Μα πώς να δύσει η γη να σβήσουν τα φιλιά δε μοιράζεται στα δύο, δε μοιράζεται στα δύο η καρδιά Τα αισθήματα να κόψουμε στα δυο τα όνειρα κι όλα τα "σ’ αγαπώ" Μα πώς να δύσει η γη να σβήσουν τα φιλιά δε μοιράζεται στα δύο, δε μοιράζεται στα δύο, δε μοιράζεται στα δύο η καρδιά Τα πάντα να χωρίσουμε λοιπόν τ’ αστέρια, τα νησιά, το δειλινό Μα η μνήμη απ’ το πρώτο μας φιλί θα βαραίνει και τους δυο μας μια ζωή		Kupim stvari u jednom trenu kupim se i odmah odlazim Ali kako smo živeli zajedno Ne sećam se šta sam imao ja, a šta ti Osećanja da presečemo na dva dela snove i sva "volim te" Ali kako da se zemlja zamrači i poljupci ugase ne može se podeliti, ne može se podeliti srce Osećanja da presečemo na dva dela snove i sva "volim te" Ali kako da se zemlja zamrači i poljupci ugase ne može se podeliti ne može se podeliti srce Dakle, sve treba da podelimo zvezde, ostrva, zalaske sunca Ali sećanje na naš prvi poljubac nosićemo kao teret celog života
neraidaBGD, Ivana © 18.10.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info