Osećanja (Xatzigiannis)

Τα ρούχα μου μαζεύω μια στιγμή
το σώμα μου αμέσως και φεύγω
Μα έτσι όπως ζήσαμε μαζί
δε θυμάμαι τι είχα εγώ και τι εσύ

Τα αισθήματα να κόψουμε στα δυο
τα όνειρα κι όλα τα "σ’ αγαπώ"
Μα πώς να δύσει η γη να σβήσουν τα φιλιά
δε μοιράζεται στα δύο, δε μοιράζεται στα δύο η καρδιά

Τα αισθήματα να κόψουμε στα δυο
τα όνειρα κι όλα τα "σ’ αγαπώ"
Μα πώς να δύσει η γη να σβήσουν τα φιλιά
δε μοιράζεται στα δύο, δε μοιράζεται στα δύο,
δε μοιράζεται στα δύο η καρδιά

Τα πάντα να χωρίσουμε λοιπόν
τ’ αστέρια, τα νησιά, το δειλινό
Μα η μνήμη απ’ το πρώτο μας φιλί
θα βαραίνει και τους δυο μας μια ζωή


Kupim stvari u jednom trenu
kupim se i odmah odlazim
Ali kako smo živeli zajedno
Ne sećam se šta sam imao ja, a šta ti

Osećanja da presečemo na dva dela
snove i sva "volim te"
Ali kako da se zemlja zamrači i poljupci ugase
ne može se podeliti, ne može se podeliti srce

Osećanja da presečemo na dva dela
snove i sva "volim te"
Ali kako da se zemlja zamrači i poljupci ugase
ne može se podeliti
ne može se podeliti srce

Dakle, sve treba da podelimo
zvezde, ostrva, zalaske sunca
Ali sećanje na naš prvi poljubac
nosićemo kao teret celog života

neraidaBGD, Ivana © 18.10.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info