Una lingua una patria (N. Gatsos)
Μια χούφτα είν’ ο άνθρωπος από στυφό προζύμι
γεννιέται σαν αρχάγγελος πεθαίνει σαν αγρίμι
του μένει μόνο στη ζωή μια γλώσσα μια πατρίδα
η πρώτη του παρηγοριά και η στερνή του ελπίδα
Όλο το βιός κι η προίκα του ένας καημός στα στήθια
κι ο τόπος που τον γέννησε η δυνατή του αλήθεια
Για δέστε κείνο το παιδί με τα γερά τα χέρια
πώς οδηγεί τ’ αδέρφια του ν’ ανέβουν ως τ’ αστέρια
κι απ’ τα βουνά της Ρούμελης και τα νησιά του νότου
ένας πανάρχαιος παππούς κοιτάει τον εγγονό του
Una manciata è l'uomo di acido lievito
nasce come arcangelo come belva muore
solo gli resta nella vita una lingua una patria
la sua prima consolazione la sua ultima speranza
Tutto il suo avere e la sua dote sono un dolore in petto
e il luogo dove lo ha partorito la forza della sua verità
Orsù guardate quel ragazzo con le sue forti mani
come conduce i suoi fratelli nell'ascesa alle stelle
e dai monti di Rumelia e dalle isole del noto
un avo antichissimo osserva il suo nipote
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 04.11.2007