Nunc et semper (N. Gatsos)
Πρωτομαγιά
με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά
σαν τα θεριά
σε πήραν απ’ το σπίτι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.
Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.
Un primo Maggio
col temperino
segnarono la finestrella
e una sera
come le belve
ti prelevarono da casa.
E un mattino su un cantone a Kokkinià
vidi passare l'ammazzacani e l'assassino
da anni cercavo di trovarlo tra la gente
ma camminava con la morte al fianco.
Ora e sempre
nella vita
ti credevo un ancoraggio
ma un giorno all'alba
sulla nera terra
la pallottola ti aggiunse al mucchio
E un mattino in un cantone a Kokkinià
vidi il boia il brigante e l'assassino
gli avevano legato al collo una corda di crine
e gli schiacciavano la testa come a un serpe.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 04.11.2007