Il crogiolo (N. Gatsos)
Η πέτρα πίνει το νερό
και το νερό την πέτρα
μα εσύ στο δύσκολο καιρό
το ριζικό σου μέτρα
Κι αν δεις σε γη και σ’ ουρανό
να πνίγεται το δίκιο
πάμε κριτή παντοτινό
το χέρι σου τ’ αντρίκιο
Τότε θα βγούν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου
Ο ήλιος πίνει τη φωτιά
και η φωτιά τον ήλιο
μα εσύ με αητίσια τη ματιά
κάμε τη γη βασίλειο
Κι αν δεις στου κόσμου την βουή
να τραγουδάει το αίμα
πάρε για λιόστρα τη ζωή
και σαν θεριό πολέμα
Τότε θα βγούν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου
La pietra beve l'acqua
e l'acqua la pietra
ma tu in questo tempo difficile
fa' i conti con la tua sorte
E se vedi in terra e in cielo
soffocato il buon diritto
rendi giudice perenne
il tuo nobile braccio
Spunteranno allora nel tuo Ade
fiori del Paradiso
Il sole beve il fuoco
e il fuoco il sole
ma tu con occhio di falco
fa' della terra un regno
E se vedi il mondo col suo frastuono
alzare inni al sangue
fa' che la vita sia un crogiolo
e combatti come una belva
Spunteranno allora nel tuo Ade
fiori del Paradiso
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 04.11.2007