The nightmare of Persephone

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.


Where pennyroyal and wild mint grew
and the earth sprouted her first primrose
now peasants bargain for cement
and the birds drop dead by the chimney

Sleep, Persephone*
in the earth's embrace
come out no more
to the balcony of the world

Where the mystics joined hands
reverently before they enter the sacrificial site
now the tourists throw away cigarette butts
and go to see the new refinery.

Sleep, Persephone*
in the earth's embrace
come out no more
to the balcony of the world

Where the sea became a blessing
and the bleatings of the field where a bounty
now trucks carry to the shipyards
empty bodies, children of scrap metal and plate.

Sleep, Persephone*
in the earth's embrace
come out no more
to the balcony of the world

Sinistro © 13.06.2004

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info