Days are like centuries
Και να που έγινε εκείνο που φοβόμουνα
όταν τις πρώτες ώρες πάγωνα και ίδρωνα
όταν χωρίς εσένα αγάπη μου κοιμόμουνα
και πώς να συνηθίσω αυτόν τον χωρισμό
Και να που ο χρόνος δε σε πήρε από μένα
απ’το μυαλό μου την ψυχή θα ήταν ψέμα
τώρα γελάω όπου βρεθώ απελπισμένα
μόνο και μόνο για να σου το πούν εσένα
Οι μέρες τώρα μοιάζουνε αιώνες
ίδια τα καλοκαίρια κι οι χειμώνες
που μόνη δεν μπορώ εγώ να ζήσω
φοβάμαι δε θ’αντέξω θα λυγίσω
δε παν’ να λένε όλοι για ζωές και θαύματα
για μένα τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα
Πόσο μου λείπει να’ξερες η αγκαλιά σου
το κάθε βλέμμα σου το κάθε άγγιγμά σου
και βασανίζομαι μεσ’τις φαντασιώσεις
όσο κι αν ξέρω πως σημάδι δε θα δώσεις
Οι μέρες τώρα μοιάζουνε αιώνες
ίδια τα καλοκαίρια κι οι χειμώνες
που μόνη δεν μπορώ εγώ να ζήσω
φοβάμαι δε θ’αντέξω θα λυγίσω
δε παν να λένε όλοι για ζωές και θαύματα
για μένα τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα
Και να που έγινε εκείνο που φοβόμουνα
It happened what I was afraid of
when the first hours I was freezing and sweating,
when without you my love I was sleeping
and how to get used to this breaking up.
The time hasn't taken you from me
from my mind, from my soul, it would be lie.
Now I laugh desperately wherever I go
only that people would tell it to you for.
The days seem centuries for me now
It doesn't matter for me whether it's summer or winter
I can't live alone
I'm afraid I won't stand I'll be broken down.
No matter if everybody tells me about lives and miracles
for me all the things are difficult now.
How much I miss, if only you knew, your hugs
your every look, your every touch
and I'm punishing myself now in my imagination
as I know that you won't give me even a sign.
The days seem centuries for me now
It doesn't matter for me whether it's summer or winter
I can't live alone
I'm afraid I won't stand I'll be broken down.
No matter if everybody tells me about lives and miracles
for me all the things are difficult now.
It happened what I was afraid of
Celeste, Elena © 09.11.2007