Il giardino entrava nel mare (O. Elytis)
Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγο
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό
Άγγελοι μ’ έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ’ όνομά σου
σκίζοντας τ’ ανθισμένα κύματα
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι
Φεγγάρι εδώ, φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
Για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλο ακρωτήρι
Il giardino entrava nel mare
garofano scuro un promontorio
La tua mano se ne andava con l'acqua
a preparare il mare aperto a letto nuziale
La tua mano rasserenava il cielo
Angeli con undici spade
navigavano accanto al tuo nome
tagliando le onde fiorite
Nelle tue insenature celavi una grazia
che era la luna in persona
Una luna qui, una luna lì
enigma che il mare sa sciogliere
Per farti piacere
il giardino entrava nel mare
garofano scuro un promontorio
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 13.12.2007