E non ridere e non piangere e non gioire (N. Gatsos: Amorgòs, 6°)
Και μη γελάς και μην κλαις και μη χαίρεσαι,
μη σφίγγεις άδικα τα παπούτσια σου σαν να φυτεύεις
πλατάνια, μη γίνεσαι πεπρωμένον.
Γιατί δεν είναι ο σταυραϊτός ένα κλεισμένο συρτάρι
ούτε φανέλα περιστεριού και μαντολίνο σουλτάνου
δεν είναι δάκρυ κορομηλιάς ούτε χαμόγελο νούφαρου.
Ούτε μεταξωτή φορεσιά για το κεφάλι της φάλαινας.
Είναι πριόνι θαλασσινό που πετσοκόβει τους γλάρους
είναι προσκέφαλο μαραγκού είναι ρολόι ζητιάνου.
Είναι φωτιά σ’ ένα γύφτικο που κοροϊδεύει τις παπαδιές
και νανουρίζει τα κρίνα.
Είναι των Τούρκων συμπεθεριό των Αυστραλών πανηγύρι.
Είναι λημέρι των Ούγγρων.
E non ridere e non piangere e non gioire,
non stringerti le scarpe invano come se piantassi
platani, non trasformarti in destino.
Poiché il prode ribelle non è un armadio serrato
né flanella di piccione, né mandolino di sultano,
non è pianto sfrenato, né sorriso di ninfea.
Neppure serica veste per la testa della balena.
E' una sega marinara che fa a pezzi i gabbiani
è un guanciale di carpentiere, è un orologio di pitocco.
E' un fuoco in un campo gitano che beffa le mogli dei preti
e culla i rami.
E' un consuocero dei Turchi, una sagra degli Australiani.
E' un covo degli Ungari.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 13.12.2007