Ja se mučim (teško mi je)

Αν ήμουνα ποτάμι θα’χα προορισμό
κατεύθυνση θα είχα θα’ξερα πού πηγαίνω
θα’ξερα γιατί ζω
Αν ήμουν ένα δάκρυ στην άκρη του ματιού
θα’ξερα πως ο λόγος που υπάρχω είναι ο πόνος
σημάδι ενός καιρού

Μα εγώ τραβάω ζόρι που πια δεν είσαι εδώ
εσύ ήσουν ο σκοπός μου ο προσδιορισμός μου
ο λόγος για να ζω
Εγώ τραβάω ζόρι που ακόμα σ’ αγαπώ
μακριά σου πώς ν’αντέξω
ποιό δρόμο να διαλέξω
ξανά να ονειρευτώ

Αν ήμουν έργο τέχνης στον τοίχο ενός σπιτιού
θα’ξερα πως υπάρχω εντύπωση να κάνω
σε φίλους και γνωστούς
Αν ήμουν ένα γράμμα σε φάκελο κλειστό
θα ζούσα για τη μέρα που κάποιος θα διαβάσει
αυτά που έχω να πω
θα’χα προορισμό

Μα εγώ τραβάω ζόρι που πια δεν είσαι εδώ
εσύ ήσουν ο σκοπός μου ο προσδιορισμός μου
ο λόγος για να ζω
Εγώ τραβάω ζόρι που ακόμα σ’ αγαπώ
μακριά σου πώς ν’αντέξω
ποιό δρόμο να διαλέξω
ξανά να ονειρευτώ
ακόμα σ’ αγαπώ...


Da sam reka, imao bih odredište
pravac bih imao, znao bih gde idem
znao bih zašto živim
Da sam jedna suza, u krajičku oka
znao bih da je razlog što postojim bol
trag jednog vremena

Ali ja se mučim, što nisi više tu
ti si bila moja svrha, moj cilj
razlog da živim
Ja se mučim, što te još uvek volim
bez tebe kako da izdržim
koji put da odaberem
da sanjam opet

Da sam umetničko delo, na zidu neke kuće
znao bih da postojim, da bih ostavljao utisak
na prijatelje i poznanike
Da sam jedno pismo, u zatvorenoj koverti
živeo bih za dan, kad će neko pročitati
ono što imam da kažem
imao bih namenu

Ali ja se mučim, što nisi više tu
ti si bila moja svrha, moj cilj
razlog da živim
Ja se mučim, što te još uvek volim
bez tebe kako da izdržim
koji put da odaberem
da sanjam opet
volim te još uvek...

neraidaBGD, Ivana © 25.12.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info