Thessaloniki
Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί
Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό
Es war in jener Nacht, als der Vardaris wehte,
der Bug bezwang die Wellen Faden für Faden
Der Erste hat dich geschickt, die Wasserdichte zu messen,
aber du hast nur an Smaro und Kalamaria gedacht
Du hast jene Melodie vergessen, die die Chilenen spielten
St. Nikolaos - beschütze - und Heilige der Meere
Das blinde Mädchen führt dich, ein Kind Modiglianis,
das sie liebten, der Kadett und die zwei Matrosen aus Marmaris
Auf deiner Koje schläft eine träge Schlange
und der Affe tollt herum und wühlt in deinen Kleidern
Außer deiner Mutter erinnert sich niemand mehr an dich
auf dieser entsetzlichen Reise des Verderbens
Unter roten Lichtern schläft sie, Thessaloniki
Vor zehn Jahren, betrunken, sagtest du mir ich liebe dich
Morgen wie damals, und ohne Gold am Ärmel,
wirst du vergeblich den Weg suchen, der dich zum Depot führt
Nausikaa © 29.07.2004