Die alte Uhr
Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού.
Είχε βασιλέψει και με φίλαγες
κοίταζες τα τρένα και δε μίλαγες.
Χάθηκες μέσα στ’ απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Στο παλιό μας σπίτι κάθε δειλινό
βγαίνω στο κατώφλι και σε καρτερώ
Και περνούν τα τρένα και σφυρίζουνε
μα τα χελιδόνια δε γυρίζουνε.
Χάθηκες μέσα στ’ απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Die alte Uhr des kleinen Bahnhofs
blieb an der Abschiedsstunde stehen.
Es war Abenddämmerung und Du küsstest mich
schautest auf die Züge und schwiegst.
Du gingst dahin in den Spätabend
im Gewitter,im Rauch
und in die Nacht.
Und es wurde aus dem Samstagabend
eine in´s Feuer geworfene Blume.
In unser altes Haus an jedem Sonnenuntergang
steh´ich an der Türschwelle und erwarte Dich.
Und es fahren die Züge pfeifend vorbei
doch die Schwalben kehren nicht zurück.
Du gingst dahin in den Spätabend
im Gewitter,im Rauch
und in die Nacht.
Und es wurde aus dem Samstagabend
eine in´s Feuer geworfene Blume.
Γιαννης απο Freiburg © 01.08.2004