è sceso un profondo silenzio
Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.
Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να ‘πεφτε η νυχτιά
Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη
è sceso un profondo silenzio
sul nostro vecchio bosco
"corri che ti prendo"
mi avevi detto per la prima volta
e quando scricchiolava la pioggia
sulle foglie cadute
che brivido
nell' anima
Vino giallo e amaro,
luna gialla
se ne sono andati i soldati
te ne sei andata pure tu.
Ed hai tra gli occhi
una foschia scura
scrura... come
la notte che scende
Qualche ferita rossa
che non vuole chiudersi
la chiesetta
vicina alla sorgente
ed un silenzio giallo
sul nostro vecchio bosco
come dimenticarmi
che ti ha preso la terra
Alessio Miranda © 01.01.2008