Over de kleine noordenwind
Του μικρού βοριά παράγγειλα, να `ναι καλό παιδάκι Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παραθυράκι Γιατί στο σπίτι π’ αγρυπνώ, η αγάπη μου πεθαίνει και μες στα μάτια την κοιτώ, που μόλις ανασαίνει Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές Γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί Γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί Με πνίγει το παράπονο, γιατί στον κόσμο αυτόνα τα καλοκαίρια τα `χασα κι έπεσα στον χειμώνα Σαν το καράβι π’ άνοιξε τ’ άρμενα κι αλαργεύει βλέπω να χάνονται οι στεριές κι ο κόσμος λιγοστεύει		Aan de kleine noordenwind vroeg ik een braaf kindje te zijn, bij mij geen luiken tegen het venstertje te laten slaan Want in dat huis waak ik, mijn geliefde ligt er op sterven Te midden van de tranen kijk ik naar haar, ze ademt nog nauwelijks Dag tuinen, dag ravijnen Dag kussen en dag omhelzingen Dag kapen en blonde stranden Dag geloften voor altijd Mijn grief verstikt me, want in deze wereld ben ik de zomers kwijt en in de winter aangeland Zoals het bootje dat de zeilen hijst en wegvaart zie ik het vasteland verdwijnen, de wereld verkleint
renehaentjens © 01.01.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info