Over de kleine noordenwind

Του μικρού βοριά παράγγειλα, να `ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παραθυράκι
Γιατί στο σπίτι π’ αγρυπνώ, η αγάπη μου πεθαίνει
και μες στα μάτια την κοιτώ, που μόλις ανασαίνει

Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές
Γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
Γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί

Με πνίγει το παράπονο, γιατί στον κόσμο αυτόνα
τα καλοκαίρια τα `χασα κι έπεσα στον χειμώνα
Σαν το καράβι π’ άνοιξε τ’ άρμενα κι αλαργεύει
βλέπω να χάνονται οι στεριές κι ο κόσμος λιγοστεύει


Aan de kleine noordenwind vroeg ik een braaf kindje te zijn,
bij mij geen luiken tegen het venstertje te laten slaan
Want in dat huis waak ik, mijn geliefde ligt er op sterven
Te midden van de tranen kijk ik naar haar, ze ademt nog nauwelijks

Dag tuinen, dag ravijnen
Dag kussen en dag omhelzingen
Dag kapen en blonde stranden
Dag geloften voor altijd

Mijn grief verstikt me, want in deze wereld
ben ik de zomers kwijt en in de winter aangeland
Zoals het bootje dat de zeilen hijst en wegvaart
zie ik het vasteland verdwijnen, de wereld verkleint

renehaentjens © 01.01.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info