Don’t start again
Σκοτάδι και φως αγάπη και μίσος
μη φοβηθείς το ψέμα στο’χα πει
της νύχτας το ναι της μέρας το ίσως
δεν έχει μάθει να ψάχνει αιτία να βρει
Κοιτάς σκεφτική τα πλοία να φεύγουν
πόσο κοστίζει αλήθεια μια στιγμή
οι αγάπες γερνούν κι αυτό που αποφεύγουν
πάντα προσμένει ν’ανοίξει την πόρτα να μπει
Μέσα μου όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
μόλις σε βλέπω στην πόρτα μπροστά
μη την αγγίξεις μη την ανοίξεις δειλά
όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
όταν μου λες θα γυρίσω μετά
πώς μ’αντικρίζεις και λες μην αρχίζεις ξανά
Οι ώρες κυλούν οι μέρες περνάνε
μη το σκεφτείς να φύγεις στο’χα πει
μα οι λέξεις μου γίνονται ποτήρια που σπάνε
μόλις σε βλέπω να ψάχνεις να βρεις το κλειδί
Μέσα μου όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
μόλις σε βλέπω στην πόρτα μπροστά
μη την αγγίξεις μη την ανοίξεις δειλά
όμως κάτι σπάει θυμώνει δακρύζει γελά
όταν μου λες θα γυρίσω μετά
πώς μ’αντικρίζεις και λες μην αρχίζεις ξανά
Darkness and light, love and hate
don’t be afraid, I’ve told you the lie
the yes of night, the maybe of day
she haven’t learned to look for a reason
You watch thoughtful the ships to leave
really how does cost a moment
loves grow old and this that they avoid
It always waits to open the door to enter
But inside of me something breaks, gets upset, weeps and laughs
just when I see you in front of the door
don’t touch it, don’t open it cowardly
but something breaks, gets upset, weeps and laughs
when you say to me “I’ll return after”
how do you face me and you say “don’t start again”
The hours flow, the days pass
don’t even think to go, I’ve told you
but my words become glasses which break
when I see you to look for the key
But inside of me something breaks, gets upset, weeps and laughs
just when I see you in front of the door
don’t touch it, don’t open it cowardly
but something breaks, gets upset, weeps and laughs
when you say to me “I’ll return after”
how do you face me and you say “don’t start again”
maria_gr © 01.01.2008