E' necessario che ti prenda io (O. Elytis - B. Brecht)
Ανάγκη να σε πάρω εγώ
που έτσι σε παρατήσανε
μονάχο κι έρμο κι ορφανό
παιδάκι μου, πώς σε πονώ.
Το ρούχο το μεταξωτό
μες στο ποτάμι το `ριξα
φτωχά κουρέλια σου φορώ
παιδάκι μου, πώς σ’ αγαπώ.
Δρόμο σε πήγα, δρόμο μακρινό
νυχτόμερα βαδίζοντας
πείνασα και ματώθηκα
μα να σ’ αφήσω δεν μπορώ.
Σε μαύρες μέρες και σκληρές
πλένω σε και βαφτίζω σε
μες στο κατάψυχρο νερό
μην κλαις και μου πικραίνεσαι.
E' necessario che ti prenda io
che ti hanno abbandonato così
solo soletto e orfano
bambino mio, quanto male ti faccio.
Il vestito di seta
nel fiume l'ho buttato
ti vesto di poveri stracci
bambino mio, quanto ti voglio bene.
Ti ho spinto su una strada, una lunga strada
camminando giorno e notte
ho avuto fame e ho perso sangue
ma lasciarti non posso.
In giornate nere e crude
ti lavo e ti battezzo
dentro l'acqua gelata
non piangere se no mi rattristi.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 01.01.2008