Athens
Ώρα γλυκιά. Ξαπλώνει ωραία δομένη
η Αθήνα στον Απρίλη σαν εταίρα.
Είναι ηδονές τα μύρα στον αιθέρα,
και τίποτε η ψυχή πια δεν προσμένει.
Στα σπίτια σκύβει απάνω και βαραίνει
το ασήμι του βλεφάρου της η εσπέρα.
Βασίλισσα η Ακρόπολη εκεί πέρα
πορφύρα έχει τη δύση φορεμένη.
Φιλί φωτός και σκάει το πρωταστέρι.
Στον Ιλισσό ερωτεύεται τ’ αγέρι
ροδονυφούλες δάφνες που ριγούνε.
Ώρα γλυκιά χαράς και αγάπης, όντας
πουλάκια το ένα τ’ άλλο κυνηγούνε
τ’ Ολύμπιου Δία μια στήλη αεροχτυπώντας...
Sweet hour. Athens lies totally given
to April like hetaera.
Sensuous are the myrrhs in the air,
and soul don’t wait for anything anymore.
She bends over the houses and weighs
the silver of her evening's eyelids.
Acropolis seems like queen over there
she has worn the sunset like a crimson robe.
Kiss of light and it appears the first star,
At Ilissus the wind falls in love
with the rosy laurels which shudder.
Sweet hour of joy and love, when
birds chase one another
the wind beats a column of Olympian Zeus…
maria_gr © 01.01.2008