The old soldier
Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι
και μέσα του σαν ζάχαρη να λιώνει αυτό τ’ αστέρι
αυτό που πρώτη η αγάπη μας μας έβαλε στο χέρι
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη
Κι αν μένει ακόμα νόημα και μισοερειπωμένο
μεσ’ στα ερείπια αυτά μαζί σου εγώ θα μένω
μέχρι να `ρθει η άνοιξη και να μας ξεκουνήσει
και μέσ’ από το θάνατο ζωή να μας χαρίσει
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη
Your fears and my fears, there on the same table,
with our poison in the middle, sweet enough for syrup,
and inside it, like sugar dissolving, that star,
the one which our love, before all else, put into our hand.
You are not promising me life, and I work no miracles.
But if you ask me, my little heart, to die for you,
even a second time, like the old soldier
I would die again, my love, better than the first time.
And if any meaning remains at all, even half-ruined,
in the middle of these ruins, with you, here, I will stay
until the springtime returns, both to shake us awake,
and through death to give us life.
You are not promising me life, and I work no miracles.
But if you ask me, my beloved, to die for you,
even a second time, like the old soldier
I would die again, my love, better than the first time.
Geeske © 08.06.2005