Dovoljno je što plačemo (Kotsiras)
Έρχονται ώρες
που όλα τα φοβάμαι
όσα θυμάμαι
κι ακόμα με πονούν
αυτές τις ώρες
να το θυμάσαι
πλάι μου να `σαι
όταν θα `ρθούν
δίπλα μου να `σαι
μαζί σου να με βρούν.
Να μ’ αγκαλιάζεις
για να σ’ αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ’ ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.
Έρχονται ώρες
που οι σκέψεις με πληγώνουν
και δεν τελειώνουν
τα "πώς" και τα "γιατί"
γι’ αυτές τις ώρες
κι οι δυο μας φταίμε
κι ό,τι κι αν λέμε
τι ωφελεί
φτάνει που κλαίμε
και που είμαστε μαζί.
Να μ’ αγκαλιάζεις
για να σ’ αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ’ ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.
Dolaze momenti
kad se svega bojim
svega što pamtim
i još uvek me boli
u tim trenucima
upamti to
budi uz mene
kad dodju
da si uz mene
sa mnom da te zateknu
Da me grliš
da te osećam
i ako vidiš da se gubim
da me dižeš
da me smiruješ
i da brineš za mene
da imaš potrebu za mnom
kao i ja za tobom
Ima trenutaka
kada mi misli zadaju bol
i ne prestaju
"kako" i "zašto"
u takvim trenucima
oboje smo krivi
i šta god govorili
nema koristi
dovoljno je što plačemo
i što smo zajedno
Da me grliš
da te osećam
i ako vidiš da se gubim
da me dižeš
da me smiruješ
i da brineš za mene
da imaš potrebu za mnom
kao i ja za tobom
neraidaBGD, Ivana © 17.01.2008