Fue un sueño
Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δε θα `ναι όπως πρώτα Ξημέρωσε πάλι Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο Ξημέρωσε πάλι Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο, μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο Μην ξημερώνεις ουρανέ Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει Θα `μαι κοντά σου Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου, εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς την ψυχή μου με τα φτερά σου Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις, ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις Μην ξημερώνεις ουρανέ Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε		El cielo enciende las luces ya no habrá nada como antes, ha vuelto a amanecer. Me despierto a la luz, abro los ojos muerto por un rato, perdido por un rato, ha vuelto a amanecer. Y te has perdido juntamente con el sueño, con el cisne de colores del sueño, Cielo, no amanezcas! Mi alma vacía, la habitación vacía y escucho nítido mi sueño como dice su murmuro que era un sueño, era un sueño. Volverás al punto de la noche y el sueño volverá a salvar la realidad estaré a tu lado Sólo te veo allí, amada mía allí te unes y tocas mi alma con tus alas Pero por la mañana te pierdes, te vas, abro los ojos y en un momento te mueres, Cielo, no amanezcas! Mi alma vacía...
evulitsa © 17.01.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info