Oluja (Kiamos)
Αν είχαν άρωμα και χρώμα τα όνειρά μου
θα’τανε γκρίζα θα μύριζαν βροχή
σαν τον χειμώνα την ψυχή
Κάπου στο πάτωμα σπασμένη η καρδιά μου
σαν την κορνίζα που ήμασταν μαζί
έγινε θρύψαλα κι αυτή
Ανεμοθύελλα και δυνατός βοριάς
με καταιγίδα μοιάζει απόψε η μοναξιά μου
χίλιες φορές μου είχες πει πως μ’αγαπάς
χίλια κομμάτια έχεις κάνει την καρδιά μου
Ανεμοθύελλα και δυνατή βροχή
σ’ένα παράθυρο θολό και σκονισμένο
να περιμένω μήπως και φανείς εσύ
εσύ που κάποτε ήσουνα όλη μου η ζωή
Αν είχε δρόμους με δέντρα η ψυχή μου
θα’τανε άδειοι στο φως του δειλινού
σκόρπια ξερόφυλλα παντού
Ανεμοθύελλα και δυνατός βοριάς
με καταιγίδα μοιάζει απόψε η μοναξιά μου
χίλιες φορές μου είχες πει πως μ’αγαπάς
χίλια κομμάτια έχεις κάνει την καρδιά μου
Ανεμοθύελλα και δυνατή βροχή
σ’ένα παράθυρο θολό και σκονισμένο
να περιμένω μήπως και φανείς εσύ
εσύ που κάποτε ήσουνα όλη μου η ζωή
Kad bi moji snovi imali miris i boju
bili bi sivi, mirisali bi na kišu
kao duša zimi
negde na podu moje srce slomljeno
kao ram u kom smo bili zajedno
na komade se i ono razbilo
Oluja i snažan severac
na nevreme liči noćas moja samoća
hiljadu si mi puta rekla da me voliš
na hiljadu si komada moje srce razbila
Oluja i jaka kiša
na jednom prozoru zamagljenom i prašnjavom
da čekam možda se pojaviš
ti što si nekad bila ceo moj život
Kad bi moja duša imala puteve s drvećem
bili bi prazni, na svetlosti sumraka
s razbacanim suvim lišćem svuda
Oluja i snažan severac
na nevreme liči noćas moja samoća
hiljadu si mi puta rekla da me voliš
na hiljadu si komada moje srce razbila
Oluja i jaka kiša
na jednom prozoru zamagljenom i prašnjavom
da čekam možda se pojaviš
ti što si nekad bila ceo moj život
neraidaBGD, Ivana © 17.01.2008