Severac (Sfakianakis)
Χωρίσαμε κι ακόμα σ’ αγαπώ
βυθίζομαι στη σκέψη τη δικιά σου
ήρθε η ώρα να παραδεχτώ
πως είμαι ζωντανός μόνο κοντά σου
Στους τέσσερις ανέμους με πετάς
τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζεις
σαν φύλλα που τα παίρνει ο βοριάς
με τόση ευκολία τα σκορπίζεις..
Δεν έχω το κουράγιο να σε δω
τη δύναμη συγγνώμη να ζητήσω
μακάρι να ερχόσουνα εδώ
στα χέρια μου για πάντα να σε κλείσω ....
Raskinuli smo i još uvek te volim
tonem u misli o tebi
došlo je vreme da prihvatim
da samo uz tebe živim
K'o poslednji dronjak me bacaš
rušiš snove što smo gradili
kao lišće što nosi severac
s takvom lakoćom ih raznosiš
Nemam hrabrosti da te vidim
snage da se izvinim
kad bi barem došla ovde
u zagrljaj da te zatvorim zauvek
neraidaBGD, Ivana © 17.01.2008