Mare
Μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό κι έχω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο τον χωρισμό Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά Την κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο θωρώ και με δάκρυα απ’ την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ Θάλασσα, μ’ εξορίζεις μακριά Χωρισμέ, μου `χεις κάψει την καρδιά Μαύρη μοίρα το `χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ και να ζω μακριά απ’ την Κρήτη κι από κείνη π’ αγαπώ Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά Χωρισμέ, μου `χεις κάψει την καρδιά		Navigo in alto mare e ho il dolore come prua E ho l’amore come poppa e come albero la separazione Mare, non mi scacciare lontano, Separato,mi hai straziato il cuore Osservo la vetta dello Psiloriti* con tristezza Ed in lacrime vado via e dico addio a Creta Mare, mi esili lontano Separato, mi hai bruciato il cuore Un destino amaro ha scritto che mi allontani che mi perda E che viva lontano da Creta e da colei che amo Mare, mi esili lontano Separato, mi hai bruciato il cuore
Alessio Miranda © 31.10.2004

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info