Mare

Μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό
κι έχω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο τον χωρισμό

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά

Την κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο θωρώ
και με δάκρυα απ’ την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ

Θάλασσα, μ’ εξορίζεις μακριά
Χωρισμέ, μου `χεις κάψει την καρδιά

Μαύρη μοίρα το `χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ
και να ζω μακριά απ’ την Κρήτη κι από κείνη π’ αγαπώ

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου `χεις κάψει την καρδιά


Navigo in alto mare e ho il dolore come prua
E ho l’amore come poppa e come albero la separazione

Mare, non mi scacciare lontano,
Separato,mi hai straziato il cuore

Osservo la vetta dello Psiloriti* con tristezza
Ed in lacrime vado via e dico addio a Creta

Mare, mi esili lontano
Separato, mi hai bruciato il cuore

Un destino amaro ha scritto che mi allontani che mi perda
E che viva lontano da Creta e da colei che amo

Mare, mi esili lontano
Separato, mi hai bruciato il cuore


Alessio Miranda © 31.10.2004

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info