Smej se, ptico moja (Katsimixas)
Μου φαίνεται σαν να `ναι χθες
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα
Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στ’ απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα
Izgleda mi kao da je bilo juče
a prošle su godine
od kad sam kao violinu tvoje telo
u rukama svojim držao
Uz radio tiho
u tami nežnoj
uplašila bi se kad bi znala
koliko sam te voleo
Ništa se nije promenilo
a ništa nije kao što je bilo
ostaje, međutim, jedan inat
što nije samo navika
Smej se, smej se, dušo moja
smej se, i život je jedna ludost
neraidaBGD, Ivana © 11.03.2008