Itkevä huuliharppu
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν’ η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία
Κι είν’ οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ’ αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια
Κι ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ακολουθώ τα βήματά σου
μέσα στην ερημιά του κόσμου
κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου
Huuliharppu joka itkee
lapsen henkäyksellä
tämän ajan merkki
joka meitä pelottaa ja polttaa
Itkevä huuliharppu
on oma olemassaolomme
joka kansallislaulua kuunnellen sanoo
terve oi terve vapaus
Ja ovat äänemme ilmassa
tosiaan mikä on totuus
siten kuin elät tottumuksesta
päivän vielä ja päivän
Ja taivas kun meitä peittää
itkevä huuliharppu
ja me nuhteettomat ja kauniit
sisällä ihmeessä joka uppoaa
Harvat hyviä ja he kohtalon kolhimia
luopuneita syvimmiltään
oi millä hingulla ja vimmalla
tulee ensimmäisiä viimeisistä
Itkevä huuliharppu
seuraan askeleitasi
maailman autiuteen
ja tulen viereesi sinne lähellesi
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 11.03.2008