Sun, who truly knows the nature of justice
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ’ αίματα!
Sun, who truly knows the nature of justice
and you, glorious wreath of myrtle
do not, I’m begging you, please, do not
fail to remember and let my homeland sink into oblivion!
It has bare lofty mountains that take the shape of eagles,
vines that grow in neat rows on the slopes of its volcanoes
and homes more brilliant
neighbouring the glittering sea!
Struck by lightning, I keep turning back these
grieving hands to shield me from the storm
I‘m calling on my old friends
to go forward into terrors and bloodshed.
oberonsghost © 11.03.2008