Eyes without sense

Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους

Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ’ ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη

Σ’αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ’αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ’ αστέρια
να με βρούνε


Your eyes are
an old corridor
drowning tears
they pare the walls
that an inhabitant, quiet, deaf
instead of graffiti
he painted them with lyrics

Inside there are stairs
that lead
to a basement with broken toys
the ones that people are sick of and forget
after they use it
they pass them on to you

You're telling me, your eyes
to stop loving
and to never give up
believing in mine
but these eyes, wherever I get lost
and found
I have them behind me
inside and before me

Inside the iris, a fire burns
that every homeless
and unemployed, it warms up
and their benevolence
spreads, like an oil-stain
to relieve a need
that is solid

Within these eyes there is no sense
As deep as I look into them
they love me
they set fire to history's prison
to the fairytales, and the stars
to find me

Cleon © 11.03.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info