Ora che muoiono i fiori (K. Hadjopoulos)
Τώρα που πεθαίνουν τα λουλούδια
τώρα που σωπαίνουν τα πουλιά
μου `μείναν στα χείλη τα τραγούδια
ξεχασμένη αγάπη μου παλιά.
Χώρισαν οι δρόμοι μας μιαν ώρα
φορτωμένοι σύγνεφα βαριά
μες στους παγωμένους δρόμους τώρα
βάσανο η ζωή μας και καπνιά.
Τώρα περιμένουμε το θάμα
πίσω από το τζάμι το θολό
η κάμαρή μας μοιάζει μ’ ένα κλάμα
φυτεμένο μέσα μας πνιχτό.
Οι δρόμοι μας χωρίσανε για πάντα
μη με περιμένεις στη γωνιά
η άνοιξη μονάχα για τους άλλους
βάσανο η ζωή μας και καπνιά.
Ora che muoiono i fiori
ora che tacciono gli uccelli
sul labbro mi son rimaste le canzoni
vecchio amor mio dimenticato.
Si divisero a un punto le nostre strade
cariche di nuvole pesanti
sulle strade gelate adesso
un tormento è la nostra vita, una nube di fumo.
Ora aspettiamo il miracolo
dietro il vetro affumicato
il nostro orgoglio sembra un pianto
radicatosi pian piano dentro a noi.
Le nostre strade si sono per sempre divise
non aspettarmi all'angolo
la primavera c'è solo per gli altri
tormento e fumo la nostra vita.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 11.03.2008