Sada kada umire cveće | ||
Τώρα που πεθαίνουν τα λουλούδια τώρα που σωπαίνουν τα πουλιά μου `μείναν στα χείλη τα τραγούδια ξεχασμένη αγάπη μου παλιά. Χώρισαν οι δρόμοι μας μιαν ώρα φορτωμένοι σύγνεφα βαριά μες στους παγωμένους δρόμους τώρα βάσανο η ζωή μας και καπνιά. Τώρα περιμένουμε το θάμα πίσω από το τζάμι το θολό η κάμαρή μας μοιάζει μ’ ένα κλάμα φυτεμένο μέσα μας πνιχτό. Οι δρόμοι μας χωρίσανε για πάντα μη με περιμένεις στη γωνιά η άνοιξη μονάχα για τους άλλους βάσανο η ζωή μας και καπνιά. | Sada kada umire cveće Sada kada ćute ptice Na usnama mi ostadoše pesme Stara moja zaboravljena ljubavi Najednom se naši putevi razdvojiše Opterećeni oblacima teškim Na zaleđenim ulicama sada Jedna je muka naš život, oblak dima Sada čekamo čudo Iza zadimljenog stakla Naš ponos čini se plačem Koji se malo-pomalo ukorenio u nama Naši su se putevi zauvek razdvojili Ne čekaj me iza ugla Proleće postoji samo za druge Muka i dim naš [je] život.. | |
Vilenjak © 11.03.2008 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info