The norther wind blew
Φύσηξε ο Βαρδάρης και καθάρισε
Ήλιος λες και τελείωσε ο χειμώνας
Βγήκα μια βόλτα και μπροστά της βρέθηκα
Στάθηκα κι απόμεινα κοιτώντας
Φλόγες ζωηρές που τρεμοπαίζουνε
τα ρούχα, τα μαλλιά της στον αέρα
Στη στάση πέρα δώθε σπινθηρίζουνε
τα δυο της μάτια, κάρβουνα αναμμένα
Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου
σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο
κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα
κι έφτανε ως το κόκαλο το κρύο
The norther wind blew and cleaned the sky
The sun came out as if winter was over
I went for a walk and found myself in front of her
I stood and stayed watching
Vivid flames that flare
Her clothes, her hair in the air
At the bus stop spark all around
Her two eyes like lighted charcoals
Before my eyes could see enough of your image
The bus seemed to grab you
And I stayed to watch as you disappeared
And the cold was reaching my bones
giorgos2 © 02.12.2004