Momče s Krita
Το παιδί από την Κρήτη
που το λέγανε Κοσμά
το δικάσανε μια Τρίτη
σε ισόβια δεσμά.
Κι ήταν κρύο το φεγγάρι,
κρύο αλουμίνιο,
σαν τα βράδια του Γενάρη
πάνω από τ’ Αγρίνιο.
Στο ποτήρι το κρασί του
έμεινε ατελείωτο,
του ’καναν τα χρόνια χιόνια
και το βίο αβίωτο.
Παραπεταμένος είσαι,
μάγκα μου, σε μια γωνιά,
γεια σου, κόσμε σιδερένιε,
γεια σου, χάλκινε ντουνιά.
Έγραφε σε κάθε τοίχο:
"Άλλο ένα τετράμηνο,
να ’σουνα, ζωή, βροχούλα,
να ’μουνα κυκλάμινο."
Θάνατος μες στο κορμί του
έφτασε ανοιξιάτικα
και χτυπούσαν οι καμπάνες
σαν τρελές νυχτιάτικα.
Momče s Krita
što se zvaše Kosmas
osudiše jednog utorka
na doživotnu robiju
Mesec beše hladan
hladan aluminijum
kao noći u januaru
gore u Agriniu
U čaši njegovo vino
ostade nedovršeno
godine mu učiniše teškim
i život nepodnošljivim
Bačen si
mangupe moj, u jedan ćošak
zdravo svete od gvoždja
zdravo svete od papira
Pisao je na svakom zidu
još četiri meseca
da si živote kišica
da sam ciklama
Smrt ga zadesi
u proleće
i zvoniše zvona
u noći kao luda
neraidaBGD, Ivana © 11.03.2008