Vento dell' Assunta (O. Elytis)
Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια
δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο,
είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου.
Βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήτανε η καρδιά στη θέση της,
ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα,
η ευχή που λαχτάρησε μεσ’ απ’ τους κόρφους του βασιλικού
να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!
In un palmo di mare assaggiasti i ciottoli amari
alle due del mattino vagando per l'Agosto solitario,
vedesti camminarti accanto la luce della luna.
Passi perduti. Ma se non fosse al suo posto il cuore,
con la bella donna starebbe il ricordo della terra,
la preghiera che dai seni del basilico bramò
che si levasse il vento dell'Assunta !
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 11.03.2008