City snow
Γεμάτο δάκρυα στάζει το πέλαγος.
Μοιάζει το χιόνι σου φέτος να καίει.
Μοιάζει το μέλλον να είναι απροσπέραστο
σ’ ένα παρόν που στενάζει και κλαίει.
Είναι χλωμό του ουρανού το στερέωμα
και τούτη η πόλη φαρμάκι να στάζει.
Έχω πια χάσει καιρό το δικαίωμα
να σ’ αντικρίζω καθώς θα χαράζει.
Όσο μ’ αγάπησες τόσο σε πρόδωσα.
Όσο με πρόδωσες σ’ είχα αγαπήσει.
Όσο με άφηνες τόσο σε άφηνα
κι όσο με μίσησες με έχω μισήσει.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
κι είναι ένα αύριο δίχως εικόνες.
Ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο.
Ίσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες.
Είναι η πόλη μας τώρα πια φάντασμα.
Μοιάζει με πίνακα που έχει ξεβάψει.
Κι έχει απομείνει μονάχα η θάλασσα
να μου θυμίζει ότι έχω ξεχάσει.
Έτσι κοιτάζω την πόλη που αγάπησα
όταν σε είχα σ’ αυτή συναντήσει.
Έτσι κοιτάζω την πόλη που άφησα
όταν στην άβυσσο μ’ είχες αφήσει.
Όσο μ’ αγάπησες τόσο σε πρόδωσα.
Όσο με πρόδωσες σ’ είχα αγαπήσει.
Όσο με άφηνες τόσο σε άφηνα
κι όσο με μίσησες με έχω μισήσει.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
κι είναι ένα αύριο δίχως εικόνες.
Ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο.
Ίσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες.
Full of tears dribbles the ocean
Your snow seems to burn this year
The future seems to be inaccessible
At a present time which groans and cries
Sky’s fastening is wan
And this city to dribble poison
I’ve lost a long time ago the right
To face you as it’ll will be breaking (dawning)
As much as you loved me, so much I betrayed you
As much as you betrayed me, I had loved you
As much as you were leaving me, so much I was leaving you
And as much as you hated me, I have hated myself…
I close the eyes and I see tomorrow
And it’s a tomorrow without images
Maybe love could live the day after tomorrow
Maybe these winters could pass too
Now our city is a ghost
It looks like a picture which has faded
And it has left only the sea
To remind me what I have forgotten
Thus I look at the city that I loved
When I had met you in this (city)
Thus I look at the city that I left
When you had left me in the abyss…
maria_gr © 11.03.2008