Markos Hadeksessa
Με το μαύρο το σακάκι
και το φίνο μπουζουκάκι
αριβάρισε κι ο Μάρκος
μέσ’ τον Αδη μια βραδιά.
Κάθισε να ξαποστάσει
ύστερα για να ξεχάσει
παρακάλεσε του Χάρου
τη γυναίκα ταπινά
Αχ βρέ μαύρη Περσεφώνη
το σκοτάδι που σε ζωνει
άσε λίγο να ταράξω
και το κέφι σου ν αλλάξω
τώρα ήρθ από τη Σύρα
και τραγούδια του Παιρέα να σου ηπώ
Τ άκουσαν οι πεθαμένοι
και δάκρισαν οι καημένοι
φλογομένοι απ το σκοτάδι
και απ τη τόση λησμονιά
Και ο Μάρκος τους κοιττούσε,
όμορφα χαμογελούσε
κάθως χάιδευε τα τέλια
και ξυπνούσε τη πενιά
Αχ βρε μαύρη Περσεφώνη
το σκοτάδι που σε ζωνει
άσε λίγο να ταράξω
και το κέφι σου ν αλλάξω
τώρα ήρθ από τη Σήρο
και τραγούδια του Παιρέα να σου ηπώ.
Mustassa pikkutakissaan
ja hienoine buzukeineen
laskeutui Markos
Hadekseen eräänä iltana.
Istuutui lepäämään,
myöhemmin kaiken unohtamaan
pyysi Kuolon
vaimoa kohteliaasti
Ah kuule musta Persefoni,
pimeyttä joka sinua ympäröi
anna hieman ravistella
ja mielialaasi muuttaa
Nyt tulin Sirokselta
ja lauluja Pireuksen sulle laulamaan
Sitä kuuntelivat kuolleet
ja kyynelehtivät kurjat
pimeyden polttelemat,
ja niin suuren unohduksen
Ja Markos heitä katsoi,
kauniisti hymyili
samalla kun hyväili buzukin kieliä
ja herätti helinän
Ah kuule musta Persefoni,
pimeyttä joka sinua ympäröi
anna hieman ravistella
ja mielialaasi muuttaa
Nyt tulin Sirokselta
ja lauluja Pireuksen sulle laulamaan
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 11.03.2008