Kulkurini varpuseni
Πάλι χτυπάς, ξαναχτυπάς, την πόρτα μου δεν αγαπάς. Αλήτη μου, σπουργίτη μου. μου το ’κλεισες το σπίτι μου. Να κοιμηθείς, να ζεσταθείς μες στη δική μου αγκαλιά κι ύστερα πάλι να χαθείς με την αυγή σαν τα πουλιά. Αλήτη μου, σπουργίτη μου, μου το ’κλεισες το σπίτι μου. Βρήκες χιονιά και παγωνιά κι αναζητάς ζεστή γωνιά. Αλήτη μου, σπουργίτη μου. μου το ’κλεισες το σπίτι μου. Κι ήρθες ξανά σαν τα πουλιά μες στη δική μου αγκαλιά να κοιμηθείς, να ζεσταθείς κι ύστερα πάλι να χαθείς. Αλήτη μου, σπουργίτη μου, μου το ’κλεισες το σπίτι μου.		Taas koputa jälleen koputat oveani et rakasta Kulkuri varpuseni suljit multa kotini Nuku, lämmittele omassa sylissäni Ja sitten taas häviä aamun myötä kuin linnut Kulkurini varpuseni suljit multa kotini Löysit lunta ja jäätä ja etsit lämmintä nurkkausta Kulkurini varpuseni suljit multa kotini Ja tulit taas kuin linnut omaan syleilyyni Nuku, lämmittele ja sitten taas häviä Kulkurini varpuseni suljit multa kotini
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 18.03.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info