La canzone della libertà (Sofia Vembo)
Θα σας πω για να το μάθει ο ντουνιάς
το τραγούδι της λεβέντικης γενιάς,
που το φέρνει ο αγέρας με τον πόνο της φλογέρας
και που κρύβει τον καημό της λευτεριάς.
Το τραγούδι της τρανής παλικαριάς
που το λέει στα κορφοβούνια ο βοριάς
και τ’ αντιλαλούν οι λόγγοι
πέρα από το Μεσολόγγι
κι απ’ το Σούλι ως το Χάνι της Γραβιάς.
Ααααα,
η Ελλάδα είναι απ’ το Θεό σταλμένη,
ααααα,
η Ελλάδα μας ποτέ της δεν πεθαίνει.
Το τραγούδι που οι στροφές του οι παλιές
φτάναν μέχρι τις ψηλές αητοφωλιές
κι έτσι οι αετοί μαθαίναν πολεμώντας πως πεθαίναν
παλληκάρια σε βουνά κι ακρογιαλιές.
Το τραγούδι που είν’ αθάνατη πνοή,
που το `λέγαν σαν γλεντούσαν κι οι θεοί,
που τη νίκη ενός αγώνα πέρα `κεί στον Μαραθώνα,
διηγιέται να ζηλεύουν οι λαοί.
Ααααα,
η Ελλάδα μας η χιλιοδοξασμένη,
ααααα,
η Ελλάδα μας η τόσο αδικημένη.
Vi canterò perché l'impari il vicinato
la canzone della generazione dei prodi,
che la porta il vento col lamento del flauto
e nasconde la pena della libertà.
Aaaaah,
La Grecia da Dio fu inviata,
aaaaah,
la nostra Grecia giammai morirà.
La canzone le cui vecchie strofe
salivano lassù ai nidi delle aquile,
per far loro sapere come battendosi morivano
i valorosi sui monti e sulle coste.
La canzone che è un respiro immortale,
che cantavano per diletto anche gli dei,
che racconta di come si vinse là a Maratona una battaglia,
che ne ebbero invidia tutti i popoli.
Aaaaah,
La Grecia da Dio fu inviata,
aaaaah,
la nostra Grecia giammai morirà.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 20.03.2008