What we hurt, we love it more
Τα πόδια μου σφηνώθηκαν στο πάτωμα
μα το μυαλό μου ταξιδεύει μες στις λέξεις
Απόψε φεύγω σ’ απάτητα περάσματα
όλα στ’ αφήνω να `χεις κάτι να διαλέξεις
Δεν ξέρω τι να βρω για να γυρίσω
τώρα ακούω την ερημιά μου πιο σκληρή
Δεν ξέρω τι να βρω να σε νικήσω
ό, τι πληγώνουμε αγαπάμε πιο πολύ
Είπες ένα άγριο άλογο δε δένεται
δεν φυλακίζεται ούτε έρχεται κοντά σου
μα όταν βραδιάζει εκεί έξω θα τρελαίνεται
και έχει ανάγκη να `ναι μες στην αγκαλιά σου
My legs wedged on the floor,
but my mind travels in the words.
Tonight I go away to unbeaten passages
I leave you everything in order to have something to choose.
I don’t know what to find to return
now I hear my desolation more cruel.
I don’t know what to find to win you
what we hurt, we love it more.
You said, a wild horse cannot be tied,
it doesn’t imprison, neither comes close to you,
but when the night comes out there it will go mad
it needs to be in your embrace.
maria_gr © 20.03.2008