Sie zerschmelzen unsere Jugend
Όλη μέρα στα λιμάνια και στα ναυπηγεία
στου θανάτου τα καζάνια στα μηχανουργεία
Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
Στο πετσί μας η μουντζούρα που δε λέει να φύγει
η ζωή βαρειά σκοτούρα κι η χαρά μας λίγη
Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
Όσο κι όσο τ’ αγοράζουν το φτωχό κορμί μας
και περίσσια κέρδη βγάζουν απ’ τη δύναμή μας
Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
Den ganzen Tag in Häfen und Werften, in
Den todbringenden Kesseln der Fabriken,
zerschmelzen sie unsere Jugend fürs tägliche Brot,
verschmelzen sie unser Fleisch und Blut im Stahl.
Flecken auf unserer Haut, die nicht vergehen wollen.
Unser Leben ein hartes Brot, unsere Freude klein.
Sie zerschmelzen unsere Jugend fürs tägliche Brot.
Sie verschmelzen unser Fleisch und Blut im Stahl.
Immerzu kaufen sie unseren armen Körper
und scheffeln dicken Reibach aus unserer Kraft.
Sie zerschmelzen unsere Jugend fürs tägliche Brot.
Sie verschmelzen unser Fleisch und Blut im Stahl.
Hakan © 05.01.2005