Die Ersten und die Zweiten
Στο χώμα τούτο το σκληρό που `ναι η βροχή αγγέλων δάκρυ
ποτέ δεν είχαμε νερό κι αλαφιασμένοι σε μιαν άκρη
αρχίζαμε μονομαχία με τα στοιχειά και τα στοιχεία
Έτσι περπάταγε η ζωή πότε στραβά και πότε ίσια
μέσ’ απ’ του κόσμου τη βουή να πάει γραμμή για τα Ηλύσια
μ’ αίμα ραντίζοντας και σκόνη το παθιασμένο της βαγόνι
Θεε μου γιατί γιατί γιατί κείνοι που σκύβουν το κεφάλι
και τεμενάδες κάνουν πάλι στον τύραννο και στον προδότη
Θεε μου γιατί γιατί γιατί να `ρχονται κείνοι πάντα πρώτοι
κι εμείς οι αγνοί κι ελεύτεροι να `μαστε πάντα δεύτεροι;
Auf dieser harten Erde, wo der Regen Engelstränen gleichen,
hatten wir nie Wasser und haben uns verschreckt in eine Ecke gestellt
und begannen eine Schlacht mit den Geistern und den Wetterelementen.
So ist das Leben vorangeschritten, manchmal schief und manchmal gerade aus,
durch des Lebens Lärm zog es direkt zum Elysium
und sein leidender Wagen wurde von Blut und Staub besprenkelt.
Mein Gott, warum warum warum, diejenige die ihr Haupt neigen
und vor dem Tyrannen und Verräter wieder buckeln
mein Gott, warum warum warum kommen die immer als Erste
und wir, die Reinen und Freien, sind immer Zweite?
glauka © 11.04.2008