Necaz
Τι θέλεις απ’ τα νιάτα μου
που είναι πικραμένα
δεν ξέρεις τι θα πει καημός
τι θέλεις από μένα
Εγώ περπάτησα γυμνός
εγώ βαδίζω μόνος
μου `γινε ρούχο ο σπαραγμός
και σπίτι μου ο πόνος
Δεν ξέρεις τι `ναι μοναξιά
καρδιά που κλαίει τη νύχτα
όσα τραγούδια σου `γραψα
στην κρύα νύχτα ρίχ’ τα
Εγώ περπάτησα γυμνός
εγώ βαδίζω μόνος
μου `γινε ρούχο ο σπαραγμός
και σπίτι μου ο πόνος
Ce ai cu tinereţea mea
Pătrunsă de suspine,
Tu nu ştii ce înseamnă dor,
Ce vrei tu de la mine.
Eu am umblat gol şi flămînd,
Mă mistuie tăcerea,
Plînsul mi-a devenit veşmînt
Şi casă mi-i durerea.
Tu nu ştii ce-i să fii proscris
Cu inimă amară,
Oricîte cîntece ţi-am scris
În noaptea rece piară.
Eu am umblat gol şi flămînd,
Mă mistuie tăcerea,
Plînsul mi-a devenit veşmînt
Şi casă mi-i durerea.
DETOBON © 26.04.2008