U brujanju ulice (Domenica)
Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου...
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι
Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση
Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα
U brujanju ulice
trebalo je svoj san da nadjem
da ga nadjem i da ga izgubim
a sad ga više neću ni stići
U jednom trenu je prošao ispred mene
i bila je to radost sveta
radost što nas povredi
poput najvećeg bola
Snu, slatki i strani
i zauvek izgubljeni
u svojoj te glavi još uvek čuvam
kao ružu u ustima
Prošao si kao što prolazi
sve ono što se neće vratiti
u svojoj te glavi još uvek čuvam
kao ružu u ustima
Prošao si kao što prolazi
sve ono što se neće vratiti
ptice što lepršaju krilima
ka oblacima pri zalasku sunca
I ostavio je svoj trag
trag života i smrti
kao pečat na mom srcu
jednu umrlu nadu
neraidaBGD, Ivana © 26.04.2008