De kinderen van Pireüs
Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με `χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά
και μια χά , και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω...
Vanuit mijn venster stuur ik
1-2-3-4 kussen;
ze komen aan in de haven,
1-2-3-4 vogels.
Had ik maar 1-2-
3-4 kinderen
die, als ze allemaal groot worden,
knappe mannen zouden worden tot vreugde van Pireüs.
Hoe ik ook zoek, een andere haven vind ik niet,
een die me gek heeft gemaakt zoals Pireüs.
Als het avond wordt zet ze me liedjes op een rij,
verandert ze van snaarklanken en vult ze zich met jonge mannen.
Als ik mijn deur uitga
is er niemand die ik niet bemin
en als ik 's avonds inslaap weet ik,
weet ik dat ik van hem zal dromen.
Steentjes hang ik om mijn hals
en een geluksparel
want elke avond wacht ik in de haven
en ga ik uit om een onbekende te vinden.
Hoe ik ook zoek...
renehaentjens © 26.04.2008