Bettola
Άγγελος δραπέτης από τον ουρανό
μπήκε στο κουτούκι Φωκαίας κι Αχαρνών
άφησε τα φτερά του στα πέτρινα σκαλιά
κι άπλωσε στο τραπέζι τα ωραία του μαλλιά
Πια δε θα γυρίσει ποτέ στον ουρανό
μείναν τα φτερά του εκεί στην Αχαρνών
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
Γύρεψε τραγούδια του Ανέστη του Δελλιά
στο ζεϊμπέκικό του φτερούγιζαν πουλιά
και στη στερνή τη βόλτα και στη στερνή πενιά
χάθηκε σαν σκοτάδι μέσα στη σκοτεινιά
Πια δε θα γυρίσει ποτέ στον ουρανό
μείναν τα φτερά του εκεί στην Αχαρνών
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
Angelo evaso dal cielo
sei entrato in una Bettola della Focide ed Acarne
Hai lasciato le tue ali sulle scale di pietra
ed hai slargato sul tavolo i tuoi bei capelli
Non tornerai mai più in cielo
le tue ali sono rimaste lì ad Acarne
se vi capita di vederlo parlategli dolcemente
perchè ha gli occhi neri e malinconici
perchè ha gli occhi neri e malinconici
se vi capita di vederlo parlategli dolcemente
Ha rigirato canzoni di Anesti Dellià
al suo zeibekiko svolazzano gli uccelli
e all' ultimo giro ed all' ultimo colpo di plettro
si è perso come l'oscurità nelle tenebre
Non tornerai mai più in cielo
le tue ali sono rimaste lì ad Acarne
se vi capita di vederlo parlategli dolcemente
perchè ha gli occhi neri e malinconici
perchè ha gli occhi neri e malinconici
se vi capita di vederlo parlategli dolcemente
Alessio Miranda © 28.04.2008