Kad bi duša imala glas
Μια φυλακή σε προσμένει όταν φοβάσαι
αυτό ψυχή μου να θυμάσαι.
Μια Κυριακή που πεθαίνει μην τη λυπάσαι
αν αγαπάς ο ίδιος θα’ σαι.
Παίζει ο πόνος τα βράδια με την καρδιά σου
κυνηγάει τα δάκρυά σου
κι όταν στο δρόμο σου θα `βρεις παλιά φιλιά σου
βάλτα στην αγκαλιά σου.
Αν η ψυχή είχε φωνή
και μπορούσε να μιλάει
κάνε πιο κει θα `χε πει
στο κορμί που την χαλάει.
Αν η ψυχή είχε πιει
και μπορούσε να γελάει
κάνει πιο κει θα `χε πει
στο κορμί που την ξεχνάει.
Χειμώνας σε περιμένει όταν αργήσεις
αυτή την άνοιξη να ζήσεις
κι όταν η αγάπη πεθαίνει να μη δακρύσεις
πόθους ξανά θ’ αναστήσεις.
Zatvor te očekuje kad se bojiš
to, dušo moja, upamti
jednu nedelju što je umrla, ne žali
ako voliš, isti ćeš biti
Igra se bol noćima s tvojim srcem
lovi tvoje suze
i kad na ulici budeš našla svoje stare poljupce
uzmi ih u ruke
Kad bi duša glas imala
i mogla da govori
pomeri se malo, rekla bi
telu što je kvari
Kad bi duša popila
i mogla da se smeši
pomeri se malo, rekla bi
telu što je zaboravlja
Zima te čeka kad zakasniš
proleće da proživiš
i kad ljubav umire nemoj suzu pustiti
ponovo ćeš strast oživeti
neraidaBGD, Ivana © 04.05.2008