And men cryes
Σαν πληγωμένος αετός, στην κάμαρά μας μπήκα
κι ούτε ανάσα, ούτε φως, ούτε αγκαλιά δεν βρήκα
Κι όπως σκεφτόμουνα πως άλλος σ’ αγκαλιάζει
το πρώτο δάκρυ μου κατάλαβα να στάζει
Όσοι δεν πόνεσαν, άσ’ τους να λένε
Κι όμως κυρία μου κι οι άνδρες κλαίνε
Με τσακισμένα τα φτερά έπιασα το ποτήρι
μα του χαμού σου η συμφορά με είχε παρασύρει
Κι όσο σκεφτόμουνα πως είσαι μακριά μου
ποτάμια τρέχανε θολά τα δάκρυά μου
As a hurted eagle, I entered our room
and neither breath, neither light, neither embrace I did not find
And as I thought that other embrance you
my first teardrop I understood to be liked
Those who did not ache, let them to speak
And however my lady and men cry
With destroyed the feathers I touched the glass
but your disappearence's disaster had drifted me
And as long as I thought that you are away from me
my teardrops run like the rivers .
snowcrazy © 17.05.2008