Absence has been made a habit
Γλείφω το οξύ απ’ τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο.
Τα χρόνια που περάσανε μ’ αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου.
Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο.
Πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.
Η απουσία σου μ’ εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω.
Νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω.
Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.
Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή.
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.
I lick the acid from the cracks of your lips
and I try to soften your pain
the years which passed by left me alone
searching my breath at your dead self
I ask for help from indisposed hands
which shiver to love and pain
you got wrong my own way
and you 're searching my light at dull stars
Your absence exhausts me
and I can' t get used to
I feel I am moving forward
but I always end up behind
and this truth kills me
I rub out the tracks of our lies
staggering in silence
absence has been made a habit
and love (has been made) a concave (/sick) scream
thegothguy © 19.05.2008