Perhaps I’m crazy
Το σχήμα του κορμιού σου
στο κρεβάτι μου έχει μείνει
κι εγώ στο πάτωμα κοιμάμαι.
Το μόνο από σένα
που μου έχει απομείνει
για να ’χω να θυμάμαι.
Μήπως είμαι τρελός,
μήπως τα ’χω χαμένα
που ακόμα πιστεύω θα γυρίσεις σε μένα;
Μήπως είμαι αλλού
στη μεγάλη μου πλάνη
και νομίζω πως ζω, αλλά έχω πεθάνει;
Τα ίχνη των χειλιών σου
στο ποτήρι μου που πίνω,
μια σφραγισμένη καταδίκη.
Κι ο έρωτας κρυμμένος
στο χάος της ψυχής σου,
με σέρνει σε μια δίκη.
The shape of your body
has stayed on my bed
and I sleep on the floor
the only one from you
that it is left to me
In order to have to remember.
Perhaps I’m crazy
perhaps I’ve lost my mind
that I still believe that you will come back to me.
Perhaps I’m elsewhere
In my great delusion
and I think that I live but I have died.
The trails of your lips
on the glass that I drink from
a sealed sentence
and love hidden
in my soul’s chaos
it drags me in a trial.
maria_gr © 03.06.2008