Deep silence was covering
Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.
Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να ‘πεφτε η νυχτιά
Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη
Deep silence was covering
our old growth forest
"run and I will catch you"
you were telling me
And when rain was bouncing off
the rotten fallen leaves
hair raising sensation
in the depths of soul
Yellow golden bitter wine
a yellow pale moon
soldiers taking their leave
and you were leaving too
And you had inside your gaze
a hazy dark reflection
dark...as if it was
nightfall approaching
Some crimson wound
that refuses to heal
the little old chapel
by the water spring
And some yellow silence
by the old growth forest
how can I forget you
the earth has taken you
Mιλτος Mπ. © 03.06.2008