Abaton
Δεν είν’ αλήθεια
πως άνοιξε η πόρτα
και μπήκε στο σκοτάδι
του κήπου η ευωδιά
απ’ τα υγρά τα χόρτα
Δεν ειν’ αλήθεια
στο άβατο αυτό
που έσβηνε η ζωή μου
πως άναψε στα χείλια
κρυφό φιλί καυτό
Μαλλιά βρεγμένα
δάχτυλα μπλεγμένα
το φως που ξημερώνει
η αγάπη που λυτρώνει
στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα
να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί
Δεν είν’ αλήθεια
πως είδαμε τ’ αστέρια
μαζί με το φεγγάρι
να κρέμονται γλυκά
απ’ των κλαδιών τα χέρια
Κι αν είν’ αλήθεια
πως ήρθε καλοκαίρι
ο ήλιος ο ζεστός
μας πήρε μια για πάντα
απ’ της βροχής τα μέρη
Μαλλιά βρεγμένα
δάχτυλα μπλεγμένα
το φως που ξημερώνει
η αγάπη που λυτρώνει
στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα
να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί
No es verdad
que se haya abierto la puerta
y haya entrado en la oscuridad
la fragancia del jardín
de la hierba mojada
No es verdad
en este abaton
donde se apagaba mi vida
que se haya encendido en los labios
beso oculto ardiente
Pelo mojado
dedos cruzados
la luz que amanece
el amor que libera
en el mar, que nos escondamos en el mar
que nos perdamos juntos en el mar
No es verdad
que hayamos visto las estrellas
juntas a la luna
colgadas suavemente
en los brazos de las ramas
Y si es verdad
que ha llegado el verano
el sol caliente
nos ha sacado una vez por todas
de los lugares de la lluvia
Pelo mojado
dedos cruzados
la luz que amanece
el amor que libera
en el mar, que nos escondamos en el mar
que nos perdamos juntos en el mar
Fotiní © 04.06.2008