The unnecessary
Νόμιζες πως θα μ’ άφηνες
και `γω θα μαρτυρούσα
Κι ότι γονατιστή θα σε παρακαλούσα
Ένιωσα λίγο στην αρχή πως μόνη πελαγώνω
Μα ξαφνικά μ’ αρέσει και σε διαβεβαιώνω
Πως ναι περνώ και μόνη μου
Καλά τα καταφέρνω μια χαρά
Δε σ’ έχω ανάγκη ευτυχώς
Μου είσαι πλέον περιττός
Με το να φύγεις πίστεψες
πως θα με καθηλώσεις
Το μόνο όμως που πέτυχες
ήταν να με πεισμώσεις
Κι αν αρχικά αισθάνθηκα
αβάσταχτο τον πόνο
Το πήρα όμως απόφαση
και τώρα σου δηλώνω
Πως ναι περνώ και μόνη μου
Καλά τα καταφέρνω μια χαρά
Δε σ’ έχω ανάγκη ευτυχώς
Μου είσαι πλέον περιττός
You thought that you would leave me
and I would suffer
And that I would beg you on my knees
I felt a little bit at the beginning that by myself I’m losing it
But at the end I like it and I assure you
That yes I’m having fun by myself too
I’m doing fine
Fortunately I don’t need you
Now you’re unnecessary to me
By leaving you thought
that you will tie me down
But the only thing you achieved
was to spite me
And if initially i felt
that the pain was intolerable
But I’ve decided it
and now I announce to you
That yes I’m having fun by myself too
I’m doing fine
Fortunately I don’t need you
Now you’re unnecessary to me
maria_gr © 07.06.2008