Twą drogą jesteś ty
Φεύγεις και πας είσαι καράβι
μπροστά κοιτάς η θάλασσά σου
πυρκαγιές και πάγοι.
Μα πιο μπροστά πάντα θα στέκει
ο γυρισμός σου στη φουρτούνα αντέχει.
Φεύγεις που πας και που πιστεύεις
τι κυνηγάς ποια γη σε θέλει
ποιον εαυτό γυρεύεις.
Κι όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ.
Φεύγεις και πας που επιστρέφεις
σε ποια στεριά η ξενιτιά σου είναι όλα όσα έχεις.
Όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
κάθε ταξίδι είναι γυρισμός.
Εσύ γεννάς τη θάλασσα
και χτίζεις το καράβι
είσαι το εδώ και το αλλού
είσαι η γιορτή του γυρισμού
το δάκρυ του αποχωρισμού.
Και το ταξίδι σου είσαι εσύ
είσαι το κύμα το νησί
είσαι ο αέρας το πανί
και τ’ άσπρο μου μαντήλι.
Φεύγεις και πας που ταξιδεύεις
δρόμοι ανοιχτοί τα σύνορά σου είναι όπου αντέχεις.
Όλα είναι αλλού κι όλα για λίγο
όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.
Odpływasz już - jesteś okrętem
Spoglądasz wprost - a twoje morze
Płonie zamarznięte
Gdy płyniesz wprzód - na morzu cisza
Podczas powrotu - burza okręt kołysze
Płyniesz - lecz gdzie wiara cię nosi
Za czym tak mkniesz - który ląd cię zechce
O którą duszę prosisz
Wszystko jest tu i wszystko na zawsze
I każda podróż jest powrotem też
Odpływasz stąd - dokąd powrócisz
Gdzie jest twój ląd na który prąd wygnania cię wyrzuci
Wszystko jest tu i wszystko na zawsze
Dalej od ciebie jesteś tylko ty
Tylko ty tworzysz morze swe
I okręt swój budujesz
Twa jaźń to "tu" - twa jaźń to "tam"
Świętem powrotu jesteś sam
Jesteś jak pożegnania łza
Własną podróżą jesteś ty
Wyspą i falą pośród wysp
Żaglem i wiatrem w żaglach swych
I moją białą chustką
Odpływasz w dal - gdzie podróżujesz
Drogi otwarte - a twe granice dokąd wytrzymujesz
Wszystko jest gdzieś indziej - i wszystko przez chwilę
Jeżeli nie wiesz że twą drogą jesteś ty
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 07.06.2008